1
saçlarımda yutkunan bu karanlığı
göğsüme karıştırıyorum ellerimle
ağzımda kötü sözler ve derimde
hiç bitmeyen ateşli bir hastalık
ne vakit insem şehre soyunarak
sığınağı oluyor orospuların tanrı
2
eskiyen göğsümde bu kimin künyesi
kimdir etiyle düğümlenen çarmıhlara
hepsini biliyorum- az yaşamadım
birazdan ilan ederler adımı nasılsa
sesimi arayan pusudan kaçtım diye
incecik kızları yanılttım diye hatta
bir yerlerimde büyüttüğüm çocukları
bir bir öldürürler
3
bana taştan bir gül oydular ona inandım
kasıklarımı açtım sonra bayraklarımı
sloganlar parlak afişler cop sesleri
yine de küsmedim buna gücüm yetmedi
alkışladım ölesiye arkamda duranları
onları da vurdular yıldızlarla gazlarla
kahkaha atan generalin omzundan
karanfil toplayan çocuklar beni tanıyor
bendim çünkü uçurumlar yaratan
yeniden dünyaya getiren babaları
meryem’in kimsesizliği ve tekliği bendim
-bayram tayyip yaslıca