bir acaib elması düştü yere ve ben sizde varoldum
tüm paralel ve meridyanlarca lanetlenmiş dünyanızda
o uzun kimyasal rüyadan uyandırdım sizi birdenbire
böylece Nebo Dağı’na çıkıp müşkülata tesadüf ettiniz
ben bir ilah değildim, onu benim elimle yarattınız
ham düşenleriniz oldu, zümrüt asmasıyla yükselenler de
ben Amaç’ım ama beni İncil’den bir abartı sandınız
oysa bütününüzde yerleşen evrimsel bir saatli bombaydım
kuzgun kılıcı gene gerçek göl süseni üzerinde
ben mana değildim, onu benim elimle yarattınız
solucanlar gibi su ve çamur ile oyalanma doğururken
şimdi ilerliyor erinciniz ve mevcudiyetim artık içgüdünüz.
– Roman Karavadi