Çok nasılsın. Ben bugün çok yemek yedim. Çok ağladım. Utana sıkıla bisiklete bindim ben bugün. Bugün bir yerden bir yere gittim. Yüzüm bile kızarmadı. Çok fotoğraf çektim bugün, hepsi flu çıktı. Çünkü telefonumun kamerası çok bozuk.

13 saat sürdüm bugün. Çok şişti içim. Çok ses duydum, çok ıspanak yedim. Çünkü arada sırada ev yemeği yemeliyiz. İroni yaptım, çok oldu, bayılırsın. Çok ilerledim durduğum yerde. Yağmuru kameraya aldım. Tıpkı bir orospu çocuğu gibi.

Bugün çok yaşadım hapşurduktan sonra. Sende gördüm. Tükenmiş bir tükenmez kalem gibiyim. Saat piliyim. Değerim çok bilinmiyor, bu resmi baştan çizmeliyim. Çok traş oldum hiç köşem kalmadı. Kimseyi incitemiyorum bile. Böyle herkes çok yorulur. Çok yol olunur. Çoğulur. Bilmiyorum, zihnim de aksıyor kalbim de.

Arjantin – Meksika maçı nolur?

– Ahmet Keskinkılıç

Next

[şiir] çağ kafa tüyü | ismail demir

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorum gönder